Na poważnie

Mój strach przed ciemnością jest oszałamiający. Wczoraj. na moich ukochanych zajęciach 5 godzinnych teatralnych chodziliśmy z zamniętymi oczami. Niecałe 5 minut. Glupie 5 minut. A jezeli ludzie nie widzą całe życie?! Tracą wzrok?! to chyba najgorsze co może być. Za żadne skarby świata nie chciałabym oślepnąć. Mogę myć niema, nie czuć zapachów w ostateczności stracić słuch ... ale wzrok? Nie widzieć kropelek deszczu? Uśmiechu mamy? Koloru oczu koleżanki? Zamknij oczy, przygotuj mózg i przejdź korytarz. Co czułaś?

Rowniez nie chcialabym byc nigdy w zyciu slepa.
Wolalabym stracic sluch, nie czuc zapachu, ale nie stracic wzrok.
Co prawda i tak jestem troche slepawa, ale okulary mi pomagaja naszczescie.
A ciemnosci boje sie jak niczego innego.
Boje sie wracac w nocy do domu.
Boje sie wracac poznym popoludniem ze szkoly. W dwa dni w tygodniu lekcje koncze o 18tej, a wiadomo jak o tej porze jest w zimie. Boje sie przechodzic obok pustych domow w ciemnosc.
W nocy mam to samo. Zasypiajac boje sie otwierac oczu, bo, moze jeszcze cos zobacze czego nie powinnam.
Mam juz tego dosc.

Ja najbardziej boję się ciemności i...pająków oraz wszelkiego innego robactwa!